هر یک از دامنه های بین المللی در شرایط مختلف از وضعیت های خاصی برخوردار هستند که تحت عنوان Status (وضعیت) در اطلاعات Whois (مانند http://www.internic.net/whois.html) قابل مشاهده هستند.
دامنه ثبت شده است اما غیر فعال است؟ دامنه با وجود صحیح بودن DNS ها و تنظیمات هاست ناگهانی از دسترس خارج شده است؟ قصد انتقال دامنه دارید اما نمی دانید وضعیت دامنه به چه صورت است؟
یافتن معنا و مفهوم Status Code ها پاسخ به این پرسش ها را به همراه خواهد داشت.
بنابراین دانستن معنی Status Code ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است چرا که دلیل غیرفعال شدن دامنه، ایمن بودن دامنه از ربوده شدن، تاریخ انقضاء و آزاد بودن یا نبودن دامنه، برای شما واضح خواهد بود.
دامنه ثبت شده است اما غیر فعال است؟ دامنه با وجود صحیح بودن DNS ها و تنظیمات هاست ناگهانی از دسترس خارج شده است؟ قصد انتقال دامنه دارید اما نمی دانید وضعیت دامنه به چه صورت است؟
یافتن معنا و مفهوم Status Code ها پاسخ به این پرسش ها را به همراه خواهد داشت.
بنابراین دانستن معنی Status Code ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است چرا که دلیل غیرفعال شدن دامنه، ایمن بودن دامنه از ربوده شدن، تاریخ انقضاء و آزاد بودن یا نبودن دامنه، برای شما واضح خواهد بود.
دو نوع مختلف از Status Code وجود دارد:
Client (کاربر)
Server (سرور)
Client (کاربر)
Server (سرور)
Client
Status Code های مربوط به Client توسط رجیسترارهای دامنه مثل: Resello, Directi و .... اعمال می شود. برخی رجیسترارها، به محض ثبت دامنه، Status Code های خاصی را برای دامنه فعال می سازند و برخی دیگر، درصورت درخواست کاربر، اقدام به فعال کردن آن ها می کنند.
به عنوان مثال پس از ثبت دامنه در Resello وضعیت آن Add Period تنظیم می شود که به مدت 5 روز این وضعیت باقی خواهد ماند اما مشکل یا محدودیتی در فعالیت دامنه ایجاد نمی کند.
Status Code های مربوط به Client توسط رجیسترارهای دامنه مثل: Resello, Directi و .... اعمال می شود. برخی رجیسترارها، به محض ثبت دامنه، Status Code های خاصی را برای دامنه فعال می سازند و برخی دیگر، درصورت درخواست کاربر، اقدام به فعال کردن آن ها می کنند.
به عنوان مثال پس از ثبت دامنه در Resello وضعیت آن Add Period تنظیم می شود که به مدت 5 روز این وضعیت باقی خواهد ماند اما مشکل یا محدودیتی در فعالیت دامنه ایجاد نمی کند.
Server
Status Code های مربوط به Server، توسط رجیستری (صاحب امتیاز پسوند مانند: VERISIGN، NOMINET، NIC و ...) فعال شده و نسبت به وضعیت های Client از اولویت بالاتری برخوردار هستند. هر دو نوع استاتوس کدها، در هوییز دامنه ها قابل مشاهده می باشند.
Status Code های مربوط به Server، توسط رجیستری (صاحب امتیاز پسوند مانند: VERISIGN، NOMINET، NIC و ...) فعال شده و نسبت به وضعیت های Client از اولویت بالاتری برخوردار هستند. هر دو نوع استاتوس کدها، در هوییز دامنه ها قابل مشاهده می باشند.